„Od wielu lat zauważa się zarówno w kręgach akademickich, jak i zawodowych stopniowy wzrost świadomości, a nawet wręcz nadziei, na przywrócenie znaczenia urbanistyki jako potencjalnego antidotum na niską jakość otaczającej przestrzeni. Mimo powszechnego ogromnego larum, które słowo „urbanistyka” zwykła wywoływać w dyskursie społecznym, powinno się chyba zadbać o zabezpieczenie odpowiednich narzędzi do ulepszenia ładu przestrzennego w Polsce, jeśli „wspólne dobro” ma nadal posiadać jakiekolwiek znaczenie przestrzenne.”

Tutaj znajduje się treść publikacji.

artykuł w „Piękno i energia – współczesny model budowania dzielnic mieszkaniowych w Europie” TOM CLXXXVIII, wyd. KPZK PAN 2018, red. Gabriela Rembarz, s. 210 – 227